Alex Clark mok Crazy Dog Lady

Alex, geboren in Shotley Bridge, County Durham in 1974, is nooit ver van haar familienest gevlogen en is een trotse inwoner van het noordoosten. Wey Aye Man.. Hoewel ze dicht bij de stadsuitbreiding van Newcastle-Upon-Tyne lag, was het rustige platteland van Derwent altijd ver genoeg weg om het gevoel te krijgen dat ze deel uitmaakte van een heel ander soort levensstijl.

Het meest bekend om haar sympathieke, eigenzinnige en unieke weergave van honden, katten, vogels en boerderijdieren. Je hoeft je blik niet ver te werpen om te zien waar haar inspiratie vandaan kwam. De groene, glooiende velden en heuvels die zich uitstrekken tot aan de horizon worden bevolkt door schapen, koeien, paarden en vogels, waaronder de onlangs opnieuw geïntroduceerde rode wouw.

Alex is opgegroeid met Labradors, ze maken deel uit van het gezin. “Sally was de eerste labrador van mijn ouders, daarna kwamen Judy, daarna Missy en Purdy, vier gekke Labradors en ik. Ik denk dat het eerlijk was om te zeggen dat mijn moeder een beetje een reputatie had (de labrador-dame). Ze zou me binnenlaten mijn kinderwagen met vier honden ernaast, ik zou graag willen denken dat ze zich altijd gedroegen, maar op de een of andere manier betwijfel ik dat.

Er zijn altijd honden in huis geweest, ik kan me eerlijk gezegd geen leven zonder voorstellen. Een van mijn vroegste herinneringen als driejarige zat in mijn sneeuwpak tussen een nestje puppy’s, waarvan onze labrador Missy was bevallen. Ik zou daar gewoon blijven zitten en ze om me heen laten rennen.”

De liefde van Alex voor honden is gemakkelijk te begrijpen, maar ze is altijd geïnspireerd geweest door de natuurlijke wereld om haar heen. Ze heeft een grote passie voor de Britse natuur, vooral vogels. Ze heeft een goede praktische kennis van tuinvogels, zeevogels, jachtvogels en roofvogels en maakt het tot haar plicht om de vogels minstens één keer per dag te voeren. “Ik maak me zorgen dat de vogels in de winter niet genoeg voedsel krijgen. Ik heb ze altijd gevoerd en het kost niet veel tijd van mijn dag om mijn steentje bij te dragen. Je ziet hier niet veel mussen meer, hè? Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een groenling heb gezien, de dingen zijn aan het veranderen.. het is triest.”